Lola Montès (1955)Zadnji film Max Ophüls-a, prepun boja, raskošne kostimografije, prekrasnih detalja koje možemo vidjeti u svakoj sceni, donosi nam priču o kontaverznoj dami, koja je dajući ljubav muškom rodu, postala slavna. Njen život kojeg najavljivač u Cirkusu predstavlja publici, ispričan je po svojevrsnim cirkuskim postavkama scene. Lola je predstavljena cirkuskoj publici kao fatalna žena, žena u čijim su čarima uživali evropski kraljevi, bankari, grofovi, kompozitori... sve u svemu, brojna muškadija. Predstavljena je i kao prva žena koja puši cigarete u Evropi.
Ono što je Lola nudila muškarcima bila je podrška, prihvatanje i ljubav. Ona je inteligentna, topla i senzualna. I to je čini fatalnom. Ona ima držanje, stav, zeru buntovništva, hrabra je i dobra. Svidjelo mi se to što se njena seksualna i erotska inteligencija ne prikazuje, nego gradi kroz druge stvari, kroz ličnost i harizmatičnost kojom sjaji.
Podčinjen i ponižavajući akt, koji se tiče njenog prikaza, a koji je naročito prikazan u zadnjoj sceni (u kojoj je smještena u kavez dok joj prilazi masa iz publike, dajući jedan dolar da joj kroz rešetke dotakne nadlanice), i uopšte sam njen pristanak da glumi sebe u Cirkuskoj predstavi, daje nas na razmišljanje, o kojem mehanizmu se tu radi, i da li Lola poslije svega osjeća krivicu, indiferentnost, ili joj prosto treba lova da bi živjela...
Martine Carol je uspjela da iznese film kako dolikuje, i meni se sviđa i melodramatičnost i patetičnost u glumi, i naivnost, i svaka emocija koja je prenaglašena ili nedovršena, a u tome su joj umnogome pomogli i sjajna muzika i naravno, šminka i kostimi.
7.92/10
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
