Evo da nastavim od 1200-1400g
Te 1200g Bosna je nacrtana ovako:
A 1300 ovako:
A 1400g ovako:
Vec 1200 godine papa trazi intervenciju ugarskog kralja Emerika protiv Bosne, cime zapocinje svoje formiranje veoma snazna koalicija izmedju neprijatelja Bosne : pape, ugarskog plemstva i srpske dinastije Nemanjica sa ciljem unistavanja "hereticke" Drzave Bosne Da bi izbjegao krstaski pohod na Bosnu, mudri Ban Kulin se pretvara da prihvata katolicizam, a u stvarnosti ostaje Bogumil, te Bosanska Crkva samo jos vise jaca, cak se i sireci na drzave koje su u to vrijeme bile susjedi Bosni. 1203 godine dolazi do cuvenog skupa na Bilinom polju kod Zenice, koga saziva Kulin Ban i tu javno pred papinim emisarom izjavljuje da ce narod u Bosni prihvatiti katolicizam, sto papin emisar i prenosi papi, te Bosna time biva sacuvana od papinih krstasa...medjutim, cim je papin emisar otisao Ban Kulin i ostali Bosnjani, nastavljaju sve po starom.
Sljedeci, veoma bitan momenat je dolazak na vlast u Bosni Bana Ninoslava 1232 godine. On je bio rodbinski vezan za Bana Kulina...i ipak dolaskom Dominikanaca u Bosnu 1233 godine prima katolicanstvo, ali uprkos tome Bosanska Crkva i dalje nastavlja jacati i siriti se. Tokom cijele Srednjovjekovne Drzave Bosne, Bosanska Crkva je prakticno bila Bosanska drzavna religijska ustanova BROJ JEDAN, i iako su mnogi Bosanski Banovi i Kraljevi prihvatili katolicanstvo, vecina Bosanskog plemstva je priznavala Bosansku Crkvu kao svoju instituciju, prije svega jer Bosansku Crkvu nikada nisu zanimale materijalne dobiti, kao recimo katolicku.
To su glavni razlozi da papa vec 1234 godine ponovo poziva na krstaski rat protiv Bosne, uz cinjenicu da je papa bio posebno razljucen po dobijanju vijesti da je Bosanski Ban Ninoslav napustio katolicanstvo i ponovo pristupio Bosanskoj Crkvi. Rat izbija 1235 godine i traje tri godine, u kojem Bosnjani pruzaju zestok otpor krizarima. Krizari uspijevaju izvrsiti samo nesto pljacke i ubijanja, ali nista znacajnije ne postizu tim krstaskim pohodom na Bosnu. Nakon uspjesne odbrane Bosne od papinih krizara, Ban Ninoslav ucvrscava trgovacki ugovor sa Dubrovnikom u kome se obavezuje da ce sa svojom Bosanskom vojskom stititi Dubrovnik od prijetnji iz Srbije.
Izmedju 1241 i 1242 godine dolazi do najezde Tatara na Ugarsku , sto Hrvati zele iskoristiti i izvuci se iz Ugarske drzave, te zapocinju rat protiv ugarskog kralja Bele IV...u cemu im Bosanski Ban Ninoslav pomaze 1243 godine.
To stvara uslove za novi sukob izmedju Ugarske i Bosne, koji se zavrsava 1253 godine slamanjem Bosanskog otpora.
Na vlast dolazi Ban Prijezda, koji je inace bio Ninoslavov rodjak, te se u potpunosti stavlja pod vlast ugarskog kralja. Medjutim, on ne vlada cijelom teritorijom Bosne, vec dolazi do dvovlasca izmedju njega, a kasnije i njegovog nasljednika Bana Prijezde II i Bana Stjepana Kotromana, osnivaca Bosanske Kraljevske porodice Kotromanic, sto traje izmedju 1267 i 1290 godine.
Od 1290 do 1299 godine Bosnom vlada jedino Ban Stjepan Kotroman, a 1299 godine na scenu stupa plemicka porodica Subic, koja je prakticno bila potpuno potcinjena ugarskom kralju, te se ponovo uspostavlja dvovlasce u Bosni, ali ovoga puta izmedju Bana Stjepana Kotromana i samozvanog "Bana" Mladena I Subica.
Dvovlasce u Bosni izmedju Bana Stjepana Kotromana i plemicke porodice Subic se nastavlja i poslije trenutka kada vlast nad dijelovima Bosne, kojima vlada Ban Kotroman, 1314 godine preuzima njegov sin Ban Stjepan II Kotromanic. Subici cak pokusavaju potpuno samovoljno prisvajati titulu "Ban Bosanski" i pretendirati na cjelokupnu teritoriju Bosne, ali ih i u tome ubrzo definitivno sprijecava Ban Stjepan II Kotromanic i vec 1322 godine izbaciva plemicku porodicu Subic iz Bosne, te uspostavlja potpunu vlast u Bosni. Poslije sloma Subica Bosna ponovo pocinje "disati punim plucima" i pocinje prerastati u najmocniju drzavu na Balkanu. Uskoro, Ban Stjepan II Kotromanic pridodaje Bosni podrucje Huma (danasnja Hercegovina)...cijela teritorija od Neretve do Cetine postaje dio Bosne. Ban Stjepan II Kotromanic takodjer pripaja Bosni i veliki dio Dalmacije...od Dubrovnika do Splita...a takodjer pripaja Bosni i Donje krajeve (Krajina), Usoru i Soli. U svojoj Povelji Dubrovcanima 1332 godine on pise : "....Ako ima Dubrovcanin koju pravdu na Bosnjaninu, da ga pozove pred gospodina Bana..." Ovo je vrlo znacajan dokument jer govori da u Bosni zive jedino Bosnjani i niko drugi, sto se ocituje na svim oficijelnim dokumentima Bosanske drzave, a i na mnogim neoficijelnim, kao sto su glose na Bogumilskim vjerskim knjigama, i natpisima na steccima, gdje Bogumili sebe nazivaju ISKLJUCIVO Bosnjanima...."Dobrim Bosnjanima."
Ban Stjepan II Kotromanic snazno podrzava Bosansku Crkvu, sto ga dovodi u sukob sa papom, te, da bi ga odobrovoljio pristaje 1340 godine da da veoma veliku slobodu djelovanja franjevcima u Bosni...i, prema nekim izvorima, smatra se da i on sam prelazi na katolicanstvo u aprilu 1347 godine, kada salje pismo papi u kome zahtijeva od njega da poveca broj obucenih katolickih svecenika u Bosni, koji trebaju biti : "...obuceni u poducavanju u vjeri i da znaju pricati nasim jezikom..." Franjevci ubrzo formiraju Bosanski franjevacki vikarat, koji se vrlo brzo siri i ukljuciva u sebi mnogo vecu teritoriju od Bosanske Drzave, pruzajuci se sve do Rumunije...tako da vec 1385 godine Bosanski franjevacki vikarat ukljucuje u sebi 35 franjevackih manastira, od kojih su pak samo 4 bila na teritoriji Drzave Bosne, a to su franjevacki manastiri u Visokom,Lasvi,Kraljevoj Sutjesci i Olovu.
Do 1463 godine, jos 12 franjevackih manastira biva izgradjeno sirom Bosne, dok Bosanska Crkva, uprkos tome ostaje prilicno jaka cijelo vrijeme Srednjovjekovne Drzave Bosne.
Godine 1350 Srbija napada Bosnu. Cilj srpske agresorske vojske, na cijem celu je bio car Dusan, je bilo osvajanje dijela juzne Bosne, tacnije podrucje Huma (danasnja Hercegovina). Medjutim, Bosanska vojska na celu sa Stjepanom II Kotromanicem mudrom taktikom uspijeva da na koncu u potpunosti protjera srpsku agresorsku vojsku sa Bosanske zemlje.
Cijelo vrijeme vladavine Bana Stjepana II Kotromanica, Bosanska Drzava se privredno veoma razvija, narocito u izvozu srebra, bakra i olova, a kuje se i Bosanski Dinar - Denarius...
Udajom svoje kcerke Elizabete 1353 godine za ugarskog kralja Ludovika I , tada jednog od najuticajnijih evropskih vladara, podigao je ugled Bosni i lozu Kotromanica priblizio svijetu vise evropske politike...Te iste 1353 godine, Ban Stjepan II Kotromanic je umro, a sahranjen je u franjevackom manastiru u Visokom...On ostavlja iza sebe Bosansku Drzavu koja je nezavisna, privredno napredna i vojno veoma snazna, ali njena snaga je veoma zavisila od kooperacije izmedju mocnih Bosanskih plemickih porodica, koje su imale veoma jak uticaj u raznim dijelovima Bosne.
Po njegovoj smrti na vlast dolazi Tvrtko I Kotromanic, koji u tome trenutku ima samo 15 godina, te ima u pocetku velikih problema sa sredjivanjem odnosa izmedju Bosanskog plemstva, a vanjske sile pokusavaju iskoristiti njegovu mladost u svojim pretenzijama na Bosnu, u cemu se najvise istice Ugarska, na celu sa kraljem Ludovikom I. Poslije ucvrscivanja svoje pozicije u Ugarskoj, kralj Ludovik pokusava da to isto ucini i nad Bosnom...Pocinje da zahtijeva razne Bosanske oblasti, mijesa se u Dubrovacko-Bosansku trgovinu i otvara ponovo pitanje Bosanske Crkve, nakon gotovo stogodisnjeg zatisja...tako da vec 1363 godine izbija sukob izmedju Tvrtka i Ludovika u kojem Tvrtko pobjedjuje.
Nakon sto je potvrdio svoje mjesto u Bosni Tvrtko pripaja Bosni veliki dio Srbije, ukljucujuci podrucje danasnjeg Sandzaka, zatim pripaja Bosni Zetu i juznu Dalmaciju, ukljucujuci Jadransku obalu od Dubrovnika do Boke Kotorske...U sklopu svih ovih uspjeha Tvrtko se krunise Kraljem Bosne 1377 godine u mjestu Mile kod Visokog (danasnji Arnautovici), sto je krunidbeno mjesto i svih kasnijih Bosanskih Kraljeva. Potom, Kralj Tvrtko se proglasava, poslije osvajanja novih teritorija, i Kraljem Srbije, a malo kasnije i Kraljem Hrvatske. Kralj Tvrtko ustanovljava zatim Bosansku trgovacku luku na sjevernoj strani Boke Kotorske i naziva je "Novi", sto se danas zove "Herceg Novi". To je izazvalo ljutnju Dubrovcana, jer su time dobivali konkurenciju u trgovini, te se koriste cinjenicom da Drzava Bosna trgovacki uveliko ovisi u tom trenutku od Dubrovnika i uspijevaju "nagovoriti" Kralja Tvrtka da odustane od daljnjeg ulaganja u projekat "Novi".
Za vrijeme vladavine Kralja Tvrtka Bosanska vojska je bila najmodernija vojska na cijelom Balkanu. Drzava Bosna je bila PRVA drzava na Balkanu koja je uvela u upotrebu vatreno oruzje, sto je tada predstavljalo revolucionarni korak na polju vojne tehnike. Prvu upotrebu vatrenog oruzja na Balkanu, dakle, izvrsila je upravo Bosanska vojska i to 13.avgusta 1378 godine prilikom napada Venecijanske flote na primorski Bosanski grad Kotor. Bosanska vojska je tom prilikom upotrijebila tri bombarde (topa) i uspjesno odbranila grad.
Po smrti ugarskog kralja 1382 godine izbijaju nemiri na podrucjima dalmatinske obale, te Kralj Tvrtko koristi tu priliku i salje Bosansku vojsku u taj dio Dalmacije, te preuzima potpunu kontrolu nad cijelom Dalmacijom, zajedno sa otocima i pripaja Bosni Split, Trogir, Sibenik, zajedno sa otocima Bracom, Korculom i Hvarom...jedino ne pripaja Dubrovnik i Zadar, koji se tada nalazio pod vlascu Venecije, cime Drzava Bosna postaje daleko najmocnija drzava na Balkanu. U zadnjoj deceniji svoje vladavine, Kralj Tvrtko je suocen sa upadima Turaka u Bosnu, prvo u jesen 1386 godine, te u ljeto 1388 godine kod Bilece, kada Turci bivaju porazeni od Bosanske vojske na celu sa knezom Vlatkom Vukovicem.
Nedugo potom, Bosanska vojska ponovo pod komandom kneza Vlatka Vukovica, ucestvuje u veoma snaznoj vojnoj koaliciji, sacinjenoj, pored Bosnjana i od Ugara, Srba, Albanaca, Grka i Bugara, koja se na Kosovu polju 1389 godine suprotstavlja Turskoj Imperiji.Iz Bitke na Kosovu Bosnjaci se vracaju sa ne previse dramaticnim gubicima. U toj bitci, od svih naroda koji su ucestvovali u njoj protiv Turaka, najgore prolaze Srbi, jer Srbija poslije te bitke prakticno prestaje da postoji.
Poslije Tvrtkove smrti 1391 godine nastupa poprilicno nestabilna politicka klima u Bosni, prouzrokovana rivalstvom unutar Bosanskog plemstva, sto rezultira vema cestom promjenom Bosanskih Kraljeva, a i Ugarska takodjer pokusava iskoristiti priliku u svojim pretenzijama na Bosnu. Neposredno poslije Tvrtkove smrti, 1391 godine, novi Bosanski Kralj postaje Tvrtkov rodjak Stjepan Dabisa. 1394 godine, nakon sto u Ugarskoj dolazi na vlast Kralj Sigismund Luksemburski, te Bosanski Kralj Stjepan Dabisa gubi kontrolu nad sjevernim dijelom Hrvatske, Slavonije i nad dijelovima Dalmacije, koje osvaja novoustoliceni ugarski kralj.
100 godina kasnije Bosna izgleda ovako:
http://www.euratlas.net/AHP/grand/gr1500.htmhttp://www.kalesija.com/otvori/bosna/sl ... e1500g.jpgO tome malo kasnije.
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
али није то озбиљна ствар.
