Elvis Presley je napisao:
@Daljac
Cehov je u svojim pripovjetkama od nekoliko strana bolje, ljepse i prvenstveno "bitnije" objasnio citavu Rusiju nego ovaj na stotine i stotine koliko ima mucenicka Karenjina.
Ej, opisujes na 10 strana kako hajvani kose livadu ili kako ova nesreca bira haljinu...
Necista krv...
To bi trebalo da je neka psiholosko-sociolosko-istorijska forma romana mada je bas u tome Stankovic omanuo. Trebao je da se opredjeli sta ce, hoce li da govori o tom prelaznom periodu nakon turske vlasti, psiholoskim aspektima likova kada je rijec o tradicionalnim vjencanjima, socijalnim odnosima vranjskog pucanstva ili ce da nam nabraja Sofkino porodicno stablo sve do Kosovskog boja.
Ne znam, meni se knjiga nikako nije svidjela, ne vidim nista bitno u njoj osim mozda opisa odnosa odredjenih ljudi na odredjenom mjestu u odredjenoj epohi sto i nije neko veliko knjizevno dostignuce.
Elvise, Elvise, pa što mi ovo po ovoj vrućini radiš?
Uz napomenu da svako ima svoga Tolstoja i Čehova, ograđujem se od bilo kakvog ubijeđivanja, svjestan da ništa što napišem ne može (i ne treba) da ubijedi bilo koga u veličinu nekog pisca. Ali, eto, zanimljiva je ova polemika
Elem, Čehov ne može da se poredi sa Tolstojem iz najmanje dva razloga: prvo - njih dvojica su žanrovski neuporedivi i drugo, mnogo značajnije - njihova polja interesovanja nisu ista. U najboljim svojim pričama i dramama Čehov ne sondira istorijsku i stalešku Rusiju, nego se bavi arhetipskim obrascima u čovjeku običnog Rusa, kakva je, recimo, samoća ili fenomen egzotičnog. Tolstoj je pisac epohe, romansijer kroz čije romane odzvanja Rusija u svim svojim slojevima. KARENJINA, između ostalog, slika licemjerni staleški odnos prema grešniku, jasno se referišući na novozavjetnu parabolu; dalje - to je roman koji plemenitost i čistotu sela suprotstavlja prljavštini grada, promišljajući na mnogo dubljem nivou ideju samog regionalizma u književnosti. Što se tiče košenja livade i biranja haljine - u ovom slučaju nije u pitanju manir, jer se kroz to opisivanje suproitstavljaju dva staleža, dva svijeta. A ako ti se ovo ipak učini pretjeranim, onda čuj da postoje i ovakva pitanja: kako Karenjina drži vinsku čašu i pod koji točak voza je pala?
Stanković: nakon epohe realizma, koja je, u stvari, epoha regionalizma u srpskoj književnosti, dolazi roman koji tu vrstu priče pomjera u sasvim nove lagume istorije i psihologije. U NEČISTOJ KRVI imа i jаkih odbljesаkа nаturаlizmа i impresionizma. Nа impresionizam opominje obilje trenutnih senzаcijа, vizuelnih, аkustičkih i tаktilnih, sа finim prelаzimа; zаtim obilje čulnih utisаkа koji su prelomljeni u doživljаju likа; nаjzаd, hotimično vezivаnje opisа zа oko i uho glаvne junаkinje, zа njenа izmenljivа tjelesnа stаnjа. Sem togа, opisi koji su prelomljeni, nаjčešće, u doživljаju glаvne junаkinje dаju slike s nаgovještаjem dubljih psihičkih stаnjа; slike koje simbolički ovаploćuju i neke podsvjesne sаdržаje. A sve to, i u tolikoj mjeri, prvi put se pojаvljuje u jednom srpskom romаnu.
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
