Srce pamti
Kod jednog mladog Australijanca, podvrgnutog transplantaciji srca, od operacije se pojavila nevjerovatna potreba za određenom vrstom čipsa.
Grickalice koje konzumira u ogromnim količinama bile su najomiljenija brza hrana mladića čije je srce dobio, prenosi Tanjug.
Prije nego što mu je presađeno srce jednog 18- godišnjaka, nastradalog u saobraćajnoj nesreći, Dejvid Voters nije imao nikakvu želju za konzumiranjem čipsa marke Burgers rings u obliku prstenova.
Njegov slučaj mogao bi da bude potvrda teorije da mozak nije jedini organ koji pamti i da postoji i ćelijsko pamćenje. Naučnici, međutim, ističu da ta pojava još nije dovoljno ispitana ni dokazana

Amerikanac koji je dobio srce muškarca samoubice kasnije je stupio u brak sa njegovom udovicom, a potom se i sam ubio, ostavljajući istu ženu ožalošćenu po drugi put.

Kako prenosi Dejli mejl, posle obavljene transplatacije srca, Soni Grem oženio je medicinsku sestru Šeril, udovicu Terija Kotla, čoveka čije mu je srce spaslo život. Međutim, dvanaest godina kasnije, Soni je u 69. godini života izvršio samoubistvo na isti način kao i Teri, tako što je pucao sebi u vrat iz pištolja.

Soni je 1995. godine bio na ivici smrti kada je srce prestalo da mu radi usled zakrčenja krvnih sudova. Doktori su mu tada rekli da će ostati u životu najviše šest meseci, ali srećom, usledio je poziv sa Medicinskog fakulteta iz Južne Karoline, i rečeno mu je da postoji srce koje bi moglo da mu se presadi i spasi mu život. Donator je bio Teri, koji je sa 33 godine izvršio samoubistvo tako što je pucao sebi u glavu.

Godinu dana posle operacije, Soni je kontaktirao nacionalnu agenciju za transplantaciju organa kako bi se zahvalio porodici muškarca čije mu je srce spaslo život i tako je počeo da se dopisuje sa Šeril, mladom udovicom i majkom četvoro dece. Potom su se upoznali, zaljubili, stupili u brak i preselili se u Džordžiju. Šeril je bila presrećna što je upoznala Sonija i posle venčanja je izjavila da se ipak nešto lepo dogodilo posle samoubistva njenog prvog muža.

Zanimljivo je da Sonijevi prijatelji tvrde da Soni nikada nije pokazivao znake depresije. Ovaj slučaj izgleda nije jednistven - naučnicima je poznato više od 70 slučajeva pacijenata sa presađenim organima koji su nakon operacije “nasledili” karakterne osobine donatora. Ova promena karaktera primalaca organa poznata je u medicini kao fenomen ćelijskog pamćenja.

Otkriven mehanizam prenosa ćelijskog sećanja

Naučnici su otkrili kako jedna ćelija prenosi svoje funkcije i karakteristike tokom svoje deobe. Sećanje jedne ćelije, odnosno njena sposobnost da se izrazi u genima, povezano je s malim promenama koje se zovu "metilacije".

Naučnici su otkrili kako jedna ćelija prenosi svoje funkcije i karakteristike tokom svoje deobe, rezultati su najnovije studije objavljene u Francuskoj.

Stručnjaci sa Univerziteta u Torontu su naveli da bi rezultati njihovog otkrića mogli da se koriste u terapiji nekih vrsta raka.

Sećanje jedne ćelije, odnosno njena sposobnost da se izrazi u genima, povezano je s malim promenama koje se zovu "metilacije". Metilacije određuju prirodu i funkciju jedne ćelije.

Kada se ćelija razmnožava, ona prenosi informacije "potomstvu" tako što verno prepiše metilacije dezoksiribonukleinske kiseline (DNK) na pravom mestu, navodi se u studiji.

Naučnici su otkrili važnu ulogu proteina UHRF1 tokom rekonstrukcije dve grane DNK posle ćelijske deobe. To što omogućava bolje razumevanje deobe ćelije, omogućava i bolje razumevanje u oblasti nasleđivanja, dodaje se u studiji.

U istraživanju se navodi da bi to moglo da pomogne u lečenju raka. Otkriveno je da postoji prekomerni nivo proteina UHFR1 u kancerogenim ćelijama, navodi se u studiji i dodaje da bi jedan vid terapije možda bio da se spreči aktivnost tog proteina u kancerogenim ćelijama.

(Beta)

Da. Ovo me podsjeti na jedan clanak gdje Arnold Svarceneger govori o tome kako misici imaju memoriju. Naime, kaze on ako je covjek vjezbao i prestao neko vrijeme, da misici nakon pauze ubrzo povrate masu zato sto imaju "memoriju", znatno brze nego kod nekog ko nije vjezbao.
Mada su to sve uglavnom pretpostavke, ali cinjenica je da se evolucija desava prilagodjavanjem dnk koje je ista u svim celijama, a nosi razlicite informacije za sve organe u tijelu, pa mozda u tome je odgovor "celijske memorije".